Çözemediysem Giderim

"ÇÖZEMEDİYSEM GİDERİM ANLATAMADIYSAM GENE GİDERİM" �Ağlasam sesimi duyar mısınız, Mısralarımda; Dokunabilir misiniz, gözyaşlarıma, ellerinizle? Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel, kelimelerinse kifayetsiz olduğunu bu derde düşmeden önce. Bir yer var, biliyorum; Her şeyi söylemek mümkün; Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum; Anlatamıyorum.� Orhan Veli dizeleridir bunlar. Kelimelerim,yazdıklarım, dizelerim hep yetersiz. O kadar çok kişi var ki, ardından yazacağıma, şöyle alsam karşıma da, omuzlarından tutup silkeleyp, gözlerinin içine,ama tam da içine baka baka duygu ve düşüncelerimi anlatsam. Hiç eğrilip doğrulamam zaten konuşurken.Kıvırtıp yan çizemem.İçimden geçen neyse o. Ama yazarken sahiden de kifayetsiz kalıyor kelimeler. Yakın çevremden başlayıp da, eşe,dosta; siyasilerden başlayıp vatandaşa kadar. Bir de ulaşamadıklarım var ki...MÖ 3000 lerde yazılmış şiirlerime konu oluşturanlar. Öyle şiirmiş, yazıymış,makaleymiş,imaymış... Söz bitiyor.Suskunluk-lar başlıyor. İtiraf edemediklerim boğazımda düğüm düğüm.Ardından uykusuzluklar ve kaçmalar...Kalemler tükenip de yazamıyor o zaman içten gelenleri. Aynen bu durumdayım. Ben değer verdiğim insanların kimyasına tutkun oldum hep. O kimya içinde çözebildiğim denklemleri çözebildiysem ne mutla bana. Ama bir de karşına elli bilinmeyenli bir denklem çıktı mı, o öyle kağıt kalemle çözülmüyor dostlar. İşte o zaman istiyorum ki, o denkleme dokunayım.Laboratuvarda araştırayım. İnsan ruhu kimyasal mı? Değil elbette.Örneklemem nereden geldiyse oksijenle,hidrojene şimdi? Bildiğim şu ki o oksijene ihtiyacım var benim. O denklemin içindeki oksijen, bana denklemi çözdürebilir. Gözlere bakmam lazım.Yüze konuşmam lazım ki, çözemediğimde en azından �mücadele ettim� ,diyebileyim. Neyin mücadelesidir bu? Bu benim yürek ve duygu mücadelemdir.Anlama ve anlaşılma mücadelemdir. Hümanist yapımla doğru oranlıdır ve korkusuzdur. Kelimeler suskunluğa dönüştüğünde, hani kem- kümler gelir ya ard arda.Tam da o noktada dağıldı denklemim. Oksijensiz kaldım.Nefes alamıyorum. 1 Temmuz 03.15 Çok yorgunum... 1 Temmuz 06.00 güneş doğdu dağlar ardından Hiç duraksamadan yazmadayım. Adını ezberletmekteyim kuşlara. Dağlara taşlara döksünler teleklerini, öğrensin zirveler. Karıncalar tutmuş akıllarında bu sevdayı. Ya sen diyorum, ya sen? Yosunlar kuzeye değil,sana doğru. Bir baksan ? bakıversen göreceksin de... gönül gözün kör neyleyim. Yıllar öncesinde kilitlenmiş bir yürek çıkmış ortaya. Haykırmaları gelir mi sana, duyar mısın o sesi? Yabanıl canlıların diyarından kopup gelivermiş. Macera değil aradığı. Bir çocuksu aşka tutsak. Bir merhabaya kul köle olası. Gören yok...neyleyim? Ustura sırtındaki yaşamı bileylemiş. Rastgele dememiş hiç, pençeleriyle kavramış yaşamı. Bir yüreğe akar sanmış. Akak değişmiş. Neyleyim? 30 Haziran 2007 İzmir Körfezden ulaştırdım kendimi sizlere... Bir daha ulaşamayabilirim. En gülen yüzümle sevgilerimi yolluyorum. Sağlıkla ve barış dolu günlerde kalın

 

Bakıp Bakıp Ağladım

Gündüzlerden mahrum ettiler beni Zifiri geceye gönül bağladım. Sinsice arkamdan ittiler beni Karanlığa bakıp bakıp ağladım... Geceler turuncu gönül hârımdan Haberi var gibi ahu-zârımdan Kıvılcım şahlanır içli nârımdan Yıldızlara takıp takıp ağladım... Gecenin koynunda tutarım yası Parça parça olmuş ay`ın ortası Ne tesiri vardır, ne de faydası Dolunayı yakıp yakıp ağladım... Geceler inceden acıyor yara Füme rengi şimdi karadan kara Gördüğüm rüyayı boğuyor dara Karanlığı yırtıp yırtıp ağladım... Nerede tan yeri, nerede seher Karanlığa girmiş bulunmaz değer Mızrak boyu güneş doğmazsa eğer Tan yerini sıkıp sıkıp ağladım... Gece batan güneş, her sabah doğar Katranımsı göğü sarıya boyar Kararmış, buz tutmuş vicdanlar doyar Gölgeleri yıkıp yıkıp ağladım...

 

Yabancı

Bir başka anlamı daha varmış uzaklığın, Böylesi bir yakınlık ne derin bir acı, anla, Yakınımdasın, yakınımdasın, yakınımdasın, O kadar yakınımdasın ki sarılamıyorum bile sana. Gözlerinde hep başka ellerin sildiği yaşlar, Yüreğinde hep başka dillerin tesellisi… Ölümün bile benden uzaklarda olacak sevgili, Ne söylesem yapmacık diyecekler, ne yapsam kasıtlı, Kim bilir ne zaman duyacağım haberini, ne olacağım? Ağlamak bile kolay değil, "Kim bu?" diye soracaklar, "Kim bu uzaktaki yakın, ya da yakınındaki yabancı?"

 

Sensizlik

Yine hüzün rüzgarları esiyor gönlümde, Yanlızlığın ve sessizliğin çığlığı duyuluyor. Bir başka geçiyor sensiz geceler, Bir başka aydınlanıyor sensiz günler. Geçtiğin yollara baktıkça gidişin geliyor aklıma, Su gibi akıp gittiğin günleri hatırlıyorum. Sana engel olamadığım için kendime kızıyorum, Ve 'NEDEN' diye soruyorum!... NEDEN?.. Senin için yazdığım satırları okuyorum rüzgarlara, Seni nekadar sevdiğimi söylemeleri için, Kulağına fısıdamaları için, Sessizce dinle,duyacaksındır.

Daha Ne Bekliyorsun

Daha neyi bekliyorsun çık da gel Ayrılığı tattırmak mı amacın Kim senin önüne koyuyor engel Yüreğinden attırmak mı amacın Zaten özlettin kendini aylardır İnan gönlüme bir asır kadardır Yüzünü ne bilen ne gören vardır Kendini unutturmak mı amacın Gönlümce sevgimin senden umarı Sana bağlı hayatın,can damarı Kesersen felek indirir şamarı Yaramı kanattırmak mı amacın Boş vermelere borçlandım neşemi Bilmez miyim kötüye gidişimi Yoksa düşürceğin yer baş köşemi Kafamı oynattırmak mı amacın

 

Ben Seni Ayrılığa Dahil Etmedim ki Gözbebeğim

Kimleri uğurladım penceremden Gidenler gitti artık Dönüşü yok ayrılığın Su yeşili bir rengi Beyaz bir sevgiliyi bazen Gençliğimin en genci savruk adamımı Nenemin ölürken verdiği çocukluğumun mendilini Anmaktan eskir yüreğim Kış güneşi ayarken beyaz evimizi Odandaki televizyonu hatırlarmısın Minik tekir bebekti koynunda Sen hala çocuk Gözleri ayrılığa uyanmamış Kahvaltılarımızı hatırlarmısın Yaşamı dibdibe tükettiğimiz günlerde Sonraları aniden Çok bekledim yolunu Ayaz kış gecelerinde Niye gelmedin Gidenler tercihimdi Sen yaşama sebebim Ben seni ayrılığa dahil etmedim ki gözbebeğim...